بررسی الگوی باروری سن ازدواج و استفاده از روش های تنظیم خانواده در بین اقوام مختلف شهرستان اهواز در سال ۱۳۸۸

مقدمه: قومیت به­عنوان زمینه­ای که رفتار باروری در آن شکل می­گیرد، جایگاه خاص و اساسی درمطالعات باروری در جوامع چند قومیتی دارد. با این حال، علی­رغم ساختار چند قومیتی ایران هنوز تحقیقات اندکی در زمینه ارتباط قومیت و باروری صورت گرفته است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی الگوی باروری، سن ازدواج و استفاده از روش­های تنظیم خانواده در بین اقوام مختلف شهرستان اهواز بود. مواد و روش­ها: طرح تحقیق در این پژوهش، پیمایشی، و تکنیک مورد استفاده برای جمع­آوری اطلاعات پرسش­نامه محقق ساخته بود. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از روش آمار توصیفی و آزمون کای دو و رگرسیون لجستیک با به­کارگیری نرم­افزار spss استفاده شد. نمونه شامل 783 نفر از زنان ازدواج کرده مراجعه­کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان اهواز بودند که به­صورت تصادفی از میان کلیه مراجعه­کنندگان زن به مراکز بهداشتی درمانی انتخاب شدند یافته­ها: یافته های پژوهش نشان دادند که بین الگوی باروری و سن ازدواج و استفاده از روش­های تنظیم خانواده در بین اقوام مختلف در سطح معناداری (05/0p<) رابطه معناداری وجود دارد. نتیجه­گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که سطح سواد زنان یک عامل کاملاً تأثیرگذار می­باشد به­طوری که پس از وارد شدن به مدل رگرسیون و قرار گرفتن در کنار سایر عواملی مانند قومیت، سن ازدواج و روش­های تنظیم خانواده کماکان اثر خود را حفظ نمود. عامل قومیت در کنار سایر عوامل مؤثر بر باروری نظیر سن ازدواج و سواد زن قرار می­گیرد ارتباط معناداری با باروری ندارد. بنابراین لازم است در برنامه­های توسعه کشوری مقوله قومیت­ها گنجانده شود زیرا نمی­توان یک برنامه و سیاست جمعیتی خاص را برای تمام گروه­های قومی اتخاذ و اجرا نمود لزوم توجه به قومیت­ها و رفتار جمعیتی خاص در سیاستگذاری­ها اجتناب­ناپذیر می­باشد.